رویای آسمانی

امروز حواسم چندان جمع نبود ... هرجا که می رفتم و چشمم به آسمان میافتاد به یاد انوشه انصاری می افتادم و تصویری را که از زمین در آن لحظه ممکن بود شاهد باشد را در ذهنم تصور می کردم .زمینی که غبار جنگها ورنجها را در پس پرده نیلگون و درخشانش پنهان کرده و با سیمایی فریبنده حتی ستارگان را هم مجذوب و شیفته خود می کند .عجب رویاهایی !! از زمانی که به یاد دارم همیشه می خواستم در موقعیت کنونی انوشه باشم ... اولین فضانورد ایرانی آنهم از نوع زن اش ... نمی دانم امروز چگونه گذشت ... هر چه بود بر روی زمین که نبودم

پ.ن: احتمالا پس فردا را بخوبی می دانم که چگونه خواهد گذشت ... با یک امتحان نفس گیر زبان ,احتمالا ازآسمانها با سر به زمین سقوط خواهم کرد

ISS عکس از