انجمنهای آبکی

تا به حال فکر کرده اید که چرادر بیشتر موارد گروهها و یا انجمنهای کوچک و خود جوش در کشورمان هیچگاه به هدف و منظور تعریف شده شان نمی رسند و بیشتر در همان جلسات اول پراکنده شده یا راه به جایی نمی برند؟ در چند گروه و انجمن علمی که در گذشته دیدم و جلسه اول حضورم جلسه آخرم هم بود یک مورد بسیار مهم در همه آنها مشترک بود : سست بودن در تعریف هدف اصلی ...بیشتر گروهها با اینکه اسم و نشان ظاهرا بزرگی دارند اما واقعا نمی دانند که چه می خواهند ودر صورت مشخص شدن هدف نمی توانند برای آن برنامه ریزی درستی داشته باشند و بیشتر زمان گروه به حرفهای حاشیه ای و بعضا بی ربط می گذرد ... در واقع پاتوقیست رسمی برای ملاقات چند نفر و گذران بیهوده وقت که حتی اشتیاق و انگیزه را در کسانی که علاقمندند ,از بین می برد

این موضوع را در ارتباط با مطلبی که دوست خوبم آقای محمد رحیمی در وبلاگ پارس اسکای اشاره کرده بودند نوشتم